Η ΨΙΨΙΝΑ ΚΑΙ ΨΙΨΙΝΕΛ

-Ξύπνα ψιψινελ!

-Αχ, μανουλα άσε με λίγο ακόμα!

-Σήκω! Έχουμε να κάνουμε πολλά και σήμερα, σήκω!

Στο σπιτάκι της ψιψίνας,άρχισε το καθημερινό πρόγραμμμα, η καθημερινή ρουτίνα. Η ψιψίνα ετοίμασε το γάλα της ψιψινελ, και περίμενε να σηκωθεί η μικρή, να πιει το γάλα της, και να γεμίσει το στομαχάκι της.

 Μετά θα ακολουθούσαν τα μαθήματα της ψιψινελ, πως να βρίσκει την τροφή της, πως να φυλάγεται από κακούς ανθρώπους, και από τα αγρίμια. Στο σπίτι των ανθρώπων, κοντά στο σπιτάκι της ψιψινας,ευτυχώς πάντοτε υπάρχει τροφουλα,για την ψιψίνα, την ψιψινελ, και για πολλά αλλά ζωάκια.

 Έτσι η ψιψίνα έβρισκε πάντοτε τροφή, για να χορτάσει αυτή,και η ψιψινελ, όταν το κυνήγι δεν πήγαινε καλά.

 Όταν λοιπόν η ψιψίνα, έβγαλε την ψιψινελ από το σπιτάκι τους, για τα πρώτα μαθήματα κυνηγιού, στην αυλή των ανθρώπων, υπήρχε τροφή για τα ζωάκια, και η ψιψινελ άρχισε να τρωει και από πιατάκι!

-Άντε ψιψινελ, σήκω έχουμε μάθημα! 

-Εντάξει μανούλα, σηκώνουμε! είπε η μικρή. Σηκώθηκε, τεντώθηκε καλά καλά, και ήπιε το γάλα της.

 -Άντε, πάμε έξω ψιψινελ να κάνουμε το μάθημα μας, πως να πιάνουμε τις σαύρες, τα ποντικάκια.

-Μα μανούλα οι άνθρωποι φροντίζουν να βρίσκουμε, πάντοτε φαγάκι, γιατί να κυνηγάμε και να κουραζόμαστε; 

-Αχ, μικρή μου ψιψινελ, πρέπει να μάθεις να βρίσκεις το φαΐ σου μόνη, και όταν οι άνθρωποι που μας αγαπάνε, μας δίνουν φαγάκι ακόμα καλύτερα! Αλλά εμείς πρέπει από μικρά, να μαθαίνουμε πως να βρίσκουμε το φαγάκι μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε κυνηγοί! Έτσι πρέπει, μεγαλώνοντας θα καταλάβεις καλύτερα.

-Έχεις δίκαιο μανούλα πάμε, είπε η ψιψινελ και βγήκαν από το σπιτάκι τους.

Παρατηρώντας

Την Μαυρούλα και το μωρό της!