ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό, ήταν τρία δεντράκια, τρία αδερφάκια, το ένα κοντά  στο άλλο, σφιχταγκαλιασμένα.

     

 Την άνοιξη και το καλοκαίρι, στα κλαδιά τους, και στα φυλλώματα τους,φιλοξενούσαν με πολύ αγάπη και στοργή, φωλιές πουλιών. Έτσι τις προφυλασαν από αρπακτικά πουλιά, και από αδιάκριτα βλέμματα.

   

 Τα πουλιά κελαιηδουσαν, όλη μέρα άρχιζαν το τραγούδι τους πριν ακόμα καλά χαράξει. Τα τρία αδέρφια άκουγαν, τα πουλιά να κελαηδούν, και ήταν και αυτά πολύ χαρούμενα και ευτυχισμένα.

 Κάποτε όμως οι όμορφες, ζεστές καλοκαιρινές μέρες, έφευγαν και το φθινόπωρο, έφτανε με τα πρώτα κρύα. Τα πουλάκια εγκατέλειπαν τις φωλιές τους, και πετούσαν προς το νότο, σε μέρη ζεστά, μέχρι να περάσει ο χειμώνας, και να ξανάρθουν.

 Ο σκληρός χειμώνας σε λίγο χτυπούσε την πόρτα. Βροχές, αέρηδες, χιόνια και χαλάζια, ο χειμώνας έτσι έδειχνε το σκληρό του πρόσωπο, και τα τρία αδερφάκια, αγκαλιασμένα σφιχτά, νοσταλγούσαν τις όμορφες ηλιόλουστες και ζεστές μέρες.

 Ο καιρός περνούσε, και τα τρία αδερφάκια αγκαλιασμένα,περίμεναν να έρθει η άνοιξη πάλι, με πολύ χαρά, γιατί στα κλαδιά τους τα πουλάκια θα έκαναν, ξανά τις φωλιές τους.

 Έτσι με το γλυκό τους κελάηδημα, τα τρία αδερφάκια θα ήταν πάλι, χαρούμενα και ευτυχισμένα.